Notes
Τις παραμονές του πολέμου το ελληνικό πολεμικό ναυτικό φάνταζε ως ένα από τα ισχυρότερα πολεμικά μέσα, καθώς είχε εξοπλιστεί από το 1889 με τρία νέα θωρηκτά: «Σπέτσες», «Ύδρα» και «Ψαρά». Παρά ταύτα οι προσδοκίες δεν δικαιώθηκαν από τη δράση του ναυτικού ούτε στο Αιγαίο, ούτε στο Ιόνιο Πέλαγος. Ο στόλος της μοίρας του Αιγαίου πελάγους, με αρχηγό τον Κ. Σαχτούρη περιελάμβανε τα θωρηκτά Ψαρά, Ύδρα, (με κυβερνήτες τους Κ. Χατζηκυριάκο και Ι. Βώκο), το τορπιλοβόλο Κανάρης με κυβερνήτη τον πρίγκηπα Γεώργιο, τον οπλιταγωγό «Μυκάλη» με κυβερνήτη το Γ. Κουντουριώτη και τον ατμοδρόμωνα «Αλφειός» υπό τον Π. Κουντουριώτη. Επίσης, περιελάμβανε και εννέα τορπιλοβόλα. Αργότερα προστέθηκαν και άλλα δύο πλοία. Η μοίρα αυτή ναυλουχούσε στον ευβοϊκό κόλπο. Ωστόσο, όταν ξέσπασε ο πόλεμος τα πλοία παρέμειναν σε αδράνεια. Οι επιχειρήσεις που διατάχθηκε να κάνει υπήρξαν όλες αποτυχημένες. Βασική αιτία της δυσλειτουργίας αυτής, ήταν η κακή συνεργασία του Υπουργείου Ναυτικών με τον αρχηγό της ανατολικής μοίρας, Σαχτούρη, που έδειξε ανυπακοή του τελευταίου και δεν εκτέλεσε σωστά τις διαταγές του Υπουργείου. Η κατάσταση πήρε επικίνδυνες διαστάσεις όταν, εξαιτίας της στάσης του αρχηγείου της ανατολικής μοίρας, ο Υπουργός Ναυτικών επιχείρησε να παραιτηθεί, ενώ ο σημαιοφόρος Κόκορης κατάγγειλε τον Σαχτούρη αφήνοντας να εννοηθεί ότι η στάση του υπήρξε προδοτική. Ο Σαχτούρης τέθηκε σε διαθεσιμότητα, ενώ ο Κόκορης τιμωρήθηκε πειθαρχικά, καθώς η καταγγελία του προς τον Υπουργό Ναυτικών και τον Πρόεδρο του Αρείου Πάγου είχε προκαλέσει σάλο στη Αθήνα.