Scrapbook 058, vol 2
58_2_s038_a
Ein Leibaigner Mor
Title
Ein Leibaigner Mor
Description
Αφρικανός σκλάβος του Σουλτάνου, πιθανώς ευνούχος.
Main Subject
Οθωμανική Αυτοκρατορία ; Παραδοσιακές ενδυμασίες ; Διοίκηση ; Δούλοι ; Αξιωματούχοι
Publication Source
Vier Bucher von de Reisz vnd Schiffart in die Turckey, beschrieban durch Hern N. Nicolai / Buertig auß dem Delphinat / Kammerling und Geograff Ko. Mt. inn Frankreich. Mit ein unnd sersch man und Weibliche figuren / nach das Leben abgesetzt / nach berenderung und gestalt der Lender / und gebrauch der Selber / mit beschreibung ires art und leben / so wol inn Frid als Kriegzeiten. Neben anzeigung etlicher namhaftiger geschichten bey unsern zeiten geschehen. Scruta mini. M. D. LXXVII.
City of Production
Antozff
Date
1577
Date Estimated
false
Creator
Nicolay, Nicolas, de (Author)
Subject
Last name
Nicolay
First name
Nicolas, de
Date
1517-1583
Role
Author
Spatial Coverage
Οθωμανική Αυτοκρατορία
Language
German
Notes
Το 1567 έπειτα από ένα ταξίδι του ως μέλος διπλωματικής αποστολής στην οθωμανική αυτοκρατορία, ο Nicolas de Nicolay εξέδωσε το ταξιδιωτικό έργο "Les quatres premiers livres des navigations et peregrinations orientales, de N. de Nicolay Dauphinoys, Seigneur d'Arfeuille, Varlet de chambre, et Geographe ordinaire du Roy. Avec les figures au naturel tant, d’ hommes que de femmes selon la diuersité des nations, & de leur port, maintien & habitz". Περιείχε πληροφορίες για τα ήθη, τα έθιμα, τον τρόπο ζωής και τις ενδυμασίες των κατοίκων της οθωμανικής αυτοκρατορίας, οι αναπαραστάσεις των οποίων ήταν οι πρώτες τόσο ακριβείς που καταγράφηκαν σε ευρωπαϊκό βιβλίο, και γνώρισε μεγάλη επιτυχία και πολλές μεταφράσεις. O Nicolas de Nicolay (1517-1583) γεννήθηκε στο χωριό Grave της περιοχής Dauphiné στα ΝΑ της Γαλλίας. Κατά τη διάρκεια της ζωής του ταξίδεψε πολύ στο γερμανόφωνο χώρο, τη Δανία, την Αγγλία, τις ιταλικές πόλεις το ισπανικό βασίλειο και την οθωμανική αυτοκρατορία. Με την επιστροφή του στη Γαλλία διορίστηκε από το Βασιλιά Ερρίκο Β’ Γεωγράφος της Αυλής, ενώ το 1551 του ζητήθηκε να συνοδεύσει τον Gabriel d' Aramon, απεσταλμένο του γαλλικού στέμματος στην αυλή του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς, και να φιλοτεχνήσει μία σειρά τοπογραφικών πινάκων. Κιζλάρ Αγάς λεγόταν ο επικεφαλής των μαύρων ευνούχων – σκλάβων του Σουλτάνου, ένα από τα σημαντικότερα αξιώματα στην οθωμανική αυτοκρατορία. Ήταν από τους λίγους που είχαν δικαίωμα να συνομιλούν απευθείας με το Σουλτάνο (όπως επίσης η Βαλιδέ Σουλτάνα, ο Μεγάλος Βεζίρης και ο επικεφαλής των λευκών ευνούχων Καπί Αγάς) και έφερε τίτλο “πασά με τρεις ιππουρίδες” (τέσσερις φορούσε μόνο ο Σουλτάνος). Λόγω της πλήρους αποκοπής των γεννητικών τους οργάνων, στους μαύρους ευνούχους είχε ανατεθεί η προστασία του χαρεμιού και ήταν οι μοναδικοί άνδρες που μπορούσαν να πλησιάσουν τις γυναίκες του Σουλτάνου. Στους λευκούς ευνούχους, αντιθέτως, απαγορευόταν να εισέλθουν στο χαρέμι, διότι τους είχε αφαιρεθεί μόνο το πέος, με αποτέλεσμα να μη χάνουν την ερωτική επιθυμία. Ως εκ τούτου οι λευκοί ευνούχοι περιορίζονταν στα διοικητικά τους καθήκοντα. Την περίοδο κατά την οποία η αυτοκρατορία κυβερνώνταν σε μεγάλο βαθμό από το χαρέμι (μέσα 16ου – τέλη 17ου αιώνα), ο Κιζλάρ Αγάς απέκτησε τεράστια δύναμη. Η χρησιμοποίηση ευνούχων και σκλάβων στη διοίκηση και το στρατό φανερώνει την επιθυμία των Σουλτάνων να εξαλείψουν τον πολιτικό ανταγωνισμό και την οικογενειοκρατία. Στόχος τους ήταν να εκπαιδεύουν τους καλύτερους, τους πιο αφοσιωμένους και ικανούς συνεργάτες. Η πρακτική του ευνουχισμού πρωτοαπαντάται στην Κίνα περί τα 5.000 χρόνια πριν. Ήταν μία σκληρή μέθοδος στελέχωσης των διοικητικών υπηρεσιών με ανθρώπους απόλυτα αφοσιωμένους στον κύριό τους και χωρίς οικογενειακές υποχρεώσεις ή επιρροές. Ο ευνουχισμός πέρασε στη Δύση κυρίως διαμέσου της λατρείας της Κουμπάμπα (Κυβέλης), μιας θεότητας της γονιμότητας και της γης, της οποίας οι πιστοί αυτοευνουχίζονταν. Οι Άραβες έμαθαν την πρακτική από τους Πέρσες και την υιοθέτησαν όταν κατέκτησαν την περιοχή τους στα μέσα του 8ου αιώνα, παρόλο που το Κοράνι απαγόρευε τον ευνουχισμό, διότι εκτίμησαν τη χρησιμότητα των ευνούχων στη φύλαξη των χαρεμιών. Παρέκαμψαν την εντολή του Προφήτη αναθέτοντας σε χριστιανούς και Εβραίους το έργο του ευνουχισμού που συχνά γινόταν καθ’ οδόν προς το σκλαβοπάζαρο. Οι μαύροι ευνουχίζονταν ολοκληρωτικά, ενώ στους λευκούς έκοβαν μόνο το πέος. Αν το αγόρι κατάφερνε να επιζήσει, πουλιόταν σε κάποιο από τα σκλαβοπάζαρα της αυτοκρατορίας πιάνοντας συνήθως τιμή όση η μισή αξία ενός αλόγου.
Physical Description
black & white ; lithograph/engraving ; printed
Scrapbook Name
Ιματιογραφία Β΄. Σειρά του Nicolai
Scrapbook
058
Volume
2
Spread
s038
Item
b
Media Type
IMAGE
Rights
Creative Commons Αναφορά Μη Εμπορική Χρήση (CC BY-NC)
Collection Name
Gennadius Scrapbooks
Department
Gennadius Library
Provider
American School of Classical Studies at Athens
Discover More
An approach to enriching cultural heritage data using AI.